28 listopada 2018 r. uczniowie należący do Szkolnego Koła Wolontariatu udali się z wizytą do Schroniska dla bezdomnych zwierząt „Podaj łapę” w Tatarach k/Nidzicy.
Jak co roku w naszej szkole zorganizowana została wcześniej zbiórka karmy, koców i innych rzeczy niezbędnych zwierzętom przebywającym w schronisku. Celem akcji było kształtowanie postawy przyjaciela zwierząt, wdrażanie dzieci i osób dorosłych do aktywnego udziału w zbiórce żywności oraz poprawa standardu pobytu zwierząt w schronisku. Podczas wizyty wolontariusze przekazali zebrane dary.
Radością napawa fakt, że tak wielu uczniów wzięło udział w tej akcji i że los bezdomnych, porzuconych zwierząt nie jest im obojętny. Zebraliśmy około 100 kg suchej karmy, smycze, koce, środki czystości i wiele innych rzeczy niezbędnych czworonożnym przyjaciołom. Zebrana ilość karmy na pewno pozwoli zwierzakom ze schroniska na bogatszą świąteczną ucztę.
Pracownicy schroniska opowiedzieli m.in. o funkcjonowaniu instytucji, o pracy w schronisku, o tym, jak należy witać się z psem. Podczas wizyty pracownicy opiekujący się zwierzętami oprowadzili nas po terenie schroniska, w którym obecnie przebywa 250 psów. Najważniejszą lekcją dla uczniów było to, aby zrozumieli, że zwierzęta to nie są zabawki, z których można zrezygnować, kiedy minie czas pierwszej fascynacji. Ważne jest, aby wiedziały, że posiadanie psa czy kota to nie tylko przyjemność, ale obowiązek troski o niewątpliwie słabszą istotę. Na pożegnanie otrzymaliśmy pamiątkowy dyplom z podziękowaniem.
Ta wizyta to znakomity przykład tego, że już od najmłodszych lat warto uczyć miłości i szacunku oraz zaszczepiać w uczniach jak najwięcej pozytywnych wartości, uwrażliwić na nieszczęścia i wpoić chęć niesienia pomocy potrzebującym, a także uczyć przyjaznego stosunku do wszystkich zwierząt, tych, które są w naszych domach i tych, dla których domem jest, niestety, schronisko.
Serdecznie dziękujemy wszystkim dzieciom, wychowawcom i rodzicom, którzy włączyli się w akcję. Pokazali dzieciom, że dzielenie się tym, co mamy - to dobry nawyk.
Hanna Cieśla
